Stel je voor, dat iedereen toegang had tot zijn of haar hart en van daaruit bewoog door het leven, in plaats van vanuit het hoofd.
Stel je voor, dat iedereen niet alleen plannen had om goede dingen te doen, maar deze ook daadwerkelijk uitvoerde?
Wat als mensen elkaar daadwerkelijk zouden helpen? Allemaal?
In wat voor wereld leefden we dan?
Ik denk dat dat mogelijk is, maar daar is wel wat voor nodig.
Verlichting is nodig.
Niet in de hoogvliegende vorm die we ons zo vaak voorstellen bij dit woord, maar in de vorm van een leven in vrede, liefde en harmonie.
Dat is haalbaar.
En hoe doen we dat?
Volgens mij begint het bij de bereidheid om naar binnen te keren en te kijken wat daar aan trauma ligt. Dan vervolgens de wil en de wens om dit te transformeren.
Dat lijkt mij al een heel goed begin, want zodra je dat begint te doen, kan het niet anders dan dat het licht naar binnen spoed om de ruimte die je maakt op te vullen!
Dat lijkt mij nou een mooie vorm van verlichting.
Ik kwam er vorig jaar achter: ik ben niet van de heling (al dacht ik dat heel lang), ik ben van de verlichting. Ik ben hier om te helpen met de verlichting van de mens.
Klein of groot, het maakt niet uit. Iedere stap telt!
Ik wens je een heerlijk nieuw jaar vol verlichtende stappen en het genieten wat daar achteraan komt!
